Günümüzde adı pek geçmemekle birlikte, polemiklerinde kullandığı keskin mizahi üslubu ve çağının çelişki ve paradokslarını alaya alarak eleştirmesi ile, 19. yüzyıl iktisat düşünürleri arasında ayrı bir yere sahip olan Fransız, F. Bastiat, “Sophismes économiques” (Ekonomik Safsatalar) adlı eserinin bir yerinde şöyle yazıyordu :

“Şu dünyanın işlerine bakın! Delilerle dolu bir eve benziyor: iki ülkeyi birbirine bağlamak için bir dağın altından büyük çabalar sarfedilerek bir tünel açılıyor; sonra ne yapılıyor? Malların iki ülke arasında rahatça mübadele edilebilmesi için bunca zahmete katlanıldıktan sonra, dağın iki tarafına gümrükçüler yerleştiriliyor ve bu defa da, aynı tünelden tahılların geçirilmesi mümkün ola-bildiğince engelleniyor…”

Korumacılık olgusunu yapmacıklı bir saflıkla böylesine inceden inceye eleştiren Bastiat, günümüzde de yaşasaydı herhalde en çarpıcı hicivlerini aynı konuda kaleme alırdı. Üstelik, geçen yüzyıla göre mukayese edilemeyecek ölçüde bol örnek ve malzemeye dayanarak: uluslararası ticaretin serbestleştirilmesi temel amacına yönelik olarak kurulmuş koskoca uluslararası kuruluşlar; her biri yıllar boyu süren ve biri diğerini takip eden “çok taraflı ticaret müzakereleri; serbest ticaretin faziletlerine dair teoriler, nutuklar, beyanlar, bildiriler… Ve bin bir çeşit dolambaçlı yol ve yöntemler sayesinde yoğunlaşan, yaygınlaşan korumacılık.